رضا امیرخانی، نویسنده در گفتوگویی که به مناسبت
هفته کتاب و کتابخوانی با ایکنا انجام داد، درباره شغل نویسندگی گفت: واقعیت این است که در مورد شغل نویسندگی یک نکتهای وجود دارد؛ ما همیشه «نویسنده» نیستیم، ما فقط وقتی مشغول نوشتن هستیم «نویسنده»ایم، وقتی مشغول نوشتن نیستیم، دست بالا کسی هستیم که صاحب چند کتابی در گذشته است. اگر مشغول نوشتن نباشم در حقیقت این صاحب کتاب بودن هم چیزی به من اضافه نمیکند فقط در لحظاتی که مشغول نوشتن هستم «نویسنده»ام. امروز از خوش حادثه مشغول نوشتن هستم، ولی سالهایی که در آن سالها به دلیل نازایی ذهنی یا به دلایل دیگری نتوانستم بنویسم آن سالها، هیچ ارتباطی با نویسندگی در خودم حس نمیکردم و احساس میکردم مثل یک شغل سابق باید به آن نگاه کنم اما وقتی که مشغول نوشتن هستم، نویسندگی را دوست دارم و کارم نوشتن کتاب است.
تصور من این است انتقال اطلاعات نه الزاماً انتقال حس یا انتقال چیزهای دیگر؛ از راه
کتاب بیشترین سود را برای مخاطب دارد، یعنی همچنان کتاب از این منظر خودش را از دسترس تهاجم فناوری روز دور نگاه میدارد، مغز ما تا روزی که به آن فلش وصل نکردهاند، همچنان از راههای متداولی به آن اطلاعات وارد میشود؛ از طریق بینایی، بویایی، چشایی، شنوایی. حجم اطلاعاتی که وارد ذهنمان میکنیم بیشتر از طریق مطالعه روی میدهد.
انتهای پیام